Beğendiğim Bir Yazı : "Kendini Başkalarıyla Kıyaslama"

Bir türlü sular durulmuyor içinde.

Siyah lekeler seriyor ruhunun üzerine her bir şikayet.

Gönlünün gözleri, başkalarının üzerinde dura dura yorgunluktan yığıldı yığılacak.

Çırpınan bir kuş gibi varlığın, adını çıkartamadığın.

Okunmayan bir el yazısı gibi, kargacık burgacık sözcüklerin.

Gözünü başkalarına dikmişken, kıyasladıkça kıyaslıyorsun kendini.

Bir yakınma tutturmuşsun, bir türkü çığırır gibi çığırıyorsun,

Kendi sesinden ürkerek.

Bu kadar dışarıya bakan içini nasıl görecek?

Onun şusu var, berikinin busu. Başkalarının elindekini kıskanırken, varlığını bir gölgeye dönüştürüyorsun.

Bir tek cümle geliyor aklıma, siliniyor tüm diğer sözcükler: Kendine ihanet bunun adı.

Boyunun uzunluğunu bile mukayese ettin ya, bravo sana.

Neredeyse darılacaksın O'na, boyum neden bir on santim daha uzun değil diye.

Herkesin hayatı tastamam da bir seninki tam takır kuru bakır ya.

Bir tek sen çekiyorsun acıları.

Dünyanın en zavallısı.

Bir tek senin tenini kavuruyor güneş.

Bir tek seni ıslatıyor yağmur.

Bir tek senin evinin bahçesinde kuruyor çiçekler.

Kasırga bir tek senin gönlünün kıyılarını dövüyor da dövüyor.

Bir tek senin üzerine çöküyor karanlığın gölgesi.

Gözlerini alamıyorsun başkalarının mutluluklarından.

Her sevinç, ölümün gölgesinde yaşlanırken, sen neyin peşinde yoruluyorsun?

Gözlerin değemiyor bir türlü acılı bakışlara.

Bir nankörlüğün girdabında sürüklenirken sormuyorsun kendine.

Seni eksik yapan, başkalarına verilip de sana verilmeyenler mi?

Seni fazla yapan, başkalarına verilmeyip de sana verilenler mi?

Otuz katlı bir binanın her katının bir üstü bir altı yok mu?

On beşinci katta olan, on altıncı katın altındaysa, on dördüncü katın da üstünde değil mi?

Not : Yazı Mustafa Ulusoy tarafından kaleme alınmış ve Zaman gazetesinde 07 Eylül 2012 Cuma günü yayımlanmıştır. Yazının tamamına buradan ulaşabilirsiniz. Yayıncılık esasları gereği bu güzel yazının tamamını ne yazık ki koyamıyorum :)